Een monteur van 62 jaar werkt al bijna vijfenveertig jaar bij een bedrijf. Hij meldt zich ziek met knieklachten, waaraan hij wordt geholpen. Medisch gezien kan hij daarna nog niet aan de slag, maar de werkgever lijkt daar in een gesprek toch op aan te sturen. Dat leidt tot agressie, provocatie, intimidatie en belediging door de monteur en met name door zijn zoon, die er bij is. De monteur wordt op staande voet ontslagen.

In hoger beroep oordeelt het gerechtshof over de vraag of dit ontslag terecht was.

De werkgever wilde in het gesprek mogelijkheden tot re-integratie op termijn inventariseren. Dat kwam bij de monteur niet zo over. Hij was bang dat snelle re-integratie schade aan zijn gezondheid zou veroorzaken. De werkgever had escalatie van het gesprek kunnen en moeten voorkomen.

Verder spelen mee de leeftijd en het opleidingsniveau van de monteur, alsmede de duur van zijn dienstverband. Ook heeft hij altijd goed gefunctioneerd en is hij van onbesproken gedrag.

Het gerechtshof acht het ontslag op staande voet daarom onterecht. De werkgever had een schriftelijke waarschuwing kunnen geven dat bij herhaling van dergelijk gedrag zou worden gestreefd naar een einde van de arbeidsovereenkomst.

De ontbinding van de arbeidsovereenkomst blijft, gezien de ontstane verhoudingen, in stand. Het gerechtshof kent de wettelijk transitievergoeding toe van in dit geval € 50.635. Daarnaast moet de werkgever een billijke vergoeding betalen van € 175.000. Dat is ruim zesenzestig maal het bruto maandsalaris van de monteur.

Tip: Ontslag op staande voet kan u als werkgever duur komen te staan. U hoeft agressief gedrag niet te accepteren, maar ontslag op staande voet is het zwaarste middel en vraagt altijd een afweging van belangen.